Jak Często Zagadywać Do Dziewczyn, Żeby Znaleźć Dziewczynę? Jak Podwoić Ilość Pierwszych Randek?

@JackSparrow – faktycznie, trzeba się oswoić z takim zachowaniem niektórych dziewczyn, bo niekiedy można być szczerze zdumionym, że wszystko idzie wzorowo – pierwsza rozmowa, kontakt telefoniczny, umówione spotkanie, a tu nagle taki strzał, który kończy relację. Pozostaje zachowanie zdrowego dystansu do takich sytuacji i dalsze działanie, chociaż nie zawsze jest to łatwe.

Wg moich obserwacji nadwyżka facetów występuje na kursach tańca jedynie w grupach podstawowych, czyli kursy od zera lub bardzo proste figury typu obrót partnerki, krok podstawowy itp. Dziewczyny nie chcą chodzić na takie kursy, bo to dla nich po prostu mega nuda – one już od nastoletnich czasów uczyły się prostych choreografii tanecznych i nie chcą być “lalkami” w rękach nieogarniętych tancerzy, tylko chcą tańczyć, coś przeżyć w tańcu, pragną by ktoś je zaskoczył. Na wyższych poziomach zaawansowania jest już inaczej – faceci stopniowo się wykruszają, zostają tylko Ci najbardziej wytrwali i wtedy jest już inaczej – często jest tak, że to dziewczyn jest za dużo. Niestety albo i stety działają bardzo proste zasady – trzeba być cierpliwym, trzeba ćwiczyć, trzeba się rozwijać, trzeba mieć dobry flow i wtedy te zajęcia taneczne też wyglądają lepiej. A wygląda to jeszcze lepiej, kiedy facet jest na ciut wyższym poziomie w tańcu niż kobieta, to wtedy emocje są najlepsze Błysk w oczach dziewczyny kiedy ją zaskoczysz jest bezcenny. Co ciekawe wg mojej oceny nie trzeba znać np. 100 figur w tańcu, ale mieć choćby drobne urozmaicenie, uśmiechać się, płynnie prowadzić – to już jest dużo i dziewczyny to doceniają. Generalnie facetów, którzy dobrze tańczą jest niewielu całej w społeczności. Ponadto na kursie tańca warto zapytać partnerki czym jeszcze interesują się oprócz tańca – fajnie to weryfikuje. Czasami są takie osoby, które interesują się tylko tańcem i dodatkowo jeszcze kotkami i cappucino, ale to ciut za mało jak dla mnie

Raport z ostatnich dni – jadąc na rowerze przypadkiem spotkałem na ulicy dziewczynę, z którą tańczyłem na “roztańczeniu” w maju, a więc stosunkowo dawno (od tego czasu się nie spotkaliśmy, mimo, że chodzimy do jednej szkoły tańca, ale na różne kursy), myślę, że ma może z góra 21-22 lata, wyglądała mi na osobę bardzo wrażliwą, subtelna uroda, ale jednocześnie inteligentą – opowiadała wtedy, że pasjonuje się malarstwem i rysunkiem. Pięknie dała się prowadzić w tańcu, utrzymywała kontakt wzrokowy, była ta magia tańca, mimo, że ona umie dużo lepiej tańczyć niż ja. Na ulicy odrazu mnie poznała, mało tego nawet pamiętała o czym wtedy rozmawialiśmy. Standardowe pytanie wg schematu Pawła – o otwartość i pewność siebie – tutaj dość długo się zastanawiała, twierdząc, że to bardzo dobre pytanie i chyba musi się nad tym głębiej zastanowić. Okazało się, że pochodzi z małej miejscowości, przyjechała tu na studia i przez ostatnie kilka miesięcy chodziła na wszystkie możliwe wydarzenia kulturalne (haha Panowie skąd my to znamy!) – tj. kurs tańca w szkole tańca, kursy otwarte odbywające się na powietrzu, darmowe koncerty w akademii muzycznej, warsztaty tematyczne, spotkania z ciekawymi ludzi, otwarte wykłady. Na koniec wspomniała, że ostatnie dni spędziła w innym mieście, gdzie rozwijała się w grupie tanecznej, ale nie były to typowe zajęcia taneczne, tylko bardziej ruchowe. Sądziłem, że chodzi jej o rytmikę (odwzorowanie poprzez taniec dźwięków w muzyce – są takie zajęcia lub warsztaty głównie dla dziewczyn), ona stwierdziła, że to coś głębszego, ale ja nie drążyłem tematu. Na koniec standardowe pytanie o kontakt – bez problemu podała numer telefonu. Byłem bardzo zadowolony z tego przypadkowego spotkania – od pewnego czasu chciałem z nią porozmawiać, ponadto miałem spokój umysłu i mimo zaskoczenia ze spotkania fajnie udało się poprowadzić rozmowę (Powtarzanie schematów rozmów Pawła działa znakomicie! Pewne rzeczy przychodzą już same z automatu!). Z ciekawości zacząłem sprawdzać sobie to co opowiadała o tych głębokich warsztatach ruchowych (podała na tyle dużo szczegółów, że dokopałem się w necie do tych wydarzeń!!). Ku mojemu zdumieniu okazało się, że jest to coś w rodzaju grupy osób, które wierzą w energię natury, uczą się świadomości siebie i m.in wspólnie tańczą nago, przytulają się do siebie, kąpią się nago w jeziorze albo biegają nago po lesie. Generalnie wszystko spoko, ale jest to nago. Mało tego, nawet odnalazłem kilka zdjęć z tego wydarzenia, na którym była, a grupa była damsko-męska. Nie ukrywam, że trochę mnie to zniechęciło i poczułem wręcz niesmak, że ona uczestniczy w czymś takim. Na ten moment mam numer i poważnie zastanawiam się czy z niego skorzystać. Jakoś bieganie nago po lesie w grupie damsko-męskiej, mimo najlepszych intencji mnie nie przekonuje. Może Paweł albo ktoś z czytelników ma jakieś sugestie w tym temacie?

W weekend byłem nad jeziorem kilka kilometrów za miastem. Chciałem odetchnąć i poczytać książkę na powietrzu. Na zasadniczej plaży było sporo ludzi z dziećmi i hałas, więc poszedłem kilkaset metrów dalej na mini zatoczkę. Na kocu leżała sama blondynka, trochę mnie to zdziwiło, zapytałem więc czy wolne tu miejsce czy może zaraz nie przyjdzie jej 15 znajomych, to się roześmiała i stwierdziła, że jak najbardziej wolne i jest sama. Lekko rozpocząłem rozmowę (wszystkie kursy Pawła sprawdzają super – odrazu pełen spokój, opanowanie i jednocześnie pewność i wiedza jak poprowadzić rozmowę). Zaczęliśmy rozmawiać – na początek trochę o miejscu i przyrodzie, a potem znów wg schematu – o otwartości, odwadze, marzeniach, nawykach, pewności siebie, momentach przełomowych w życiu, inspiracjach, pasjach, schematach życiowych ludzi (np. mieszkanie na kredyt). Dziewczyna mega mądra, otwarta, myślę, że mogła mieć ok. 28-29 lat. W czasie rozmowy wyszło, że na stałe mieszka z chłopakiem w Szwecji i przyjechała tutaj na wakacje. W żaden sposób mnie to nie zraziło, po prostu uznałem to za nabywanie doświadczeń w swobodnej rozmowie. Niekiedy zapadała cisza w rozmowie, ale nie miałem żadnej presji, po prostu słuchaliśmy szumu trzcin albo opalaliśmy się. Łącznie rozmawialiśmy ok. 1h, aż sam byłem zdziwiony, że potrafię tak płynnie prowadzić rozmowę z obcą dziewczyną (ale to dzięki Pawłowi;). Fajna dziewczyna z wartościami. Powoli zbliżała się pora obiadowa to zaczęliśmy się wspólnie zbierać. Okazało się, że zaparkowaliśmy swoje auta w różnych miejscach i na rozstaju dróg chciałem się po prostu pożegnać i iść w swoją stronę. Po tym co mi powiedziała (mieszka w Szwecji z chłopakiem) uznałem, że nie ma żadnego sensu pytać o kontakt. Akurat w tym miejscu wisiała duża mapa na takim stelażu z drewna to ona jeszcze zaczęła pokazywać którędy ona tu dojechała i stwierdziła, że bardzo lubi mapy, to ją pochwaliłem, że to rzadkość wśród dziewczyn. Na sam koniec rozmowy poprosiłem, żeby zdjęła ciemne okulary bo nie przyjrzałem się jej oczom i zapytałem o imię. Roześmiała się uroczo, wymieniliśmy się imionami (w sumie to było komiczne, że przedstawiamy się sobie na koniec i oboje się roześmialiśmy) i przez chwilę patrzyliśmy sobie w oczy w ciszy. Po czym ona sama zapytała czy mam może facebooka, bo chętnie by mnie dodała do znajomych, na co oczywiście odpowiedziałem, że nie bawię się w facebooka, po czym ona zaproponowała, że podyktuje mi swój numer. Zgodziłem się. To było wczoraj, a dziś napisała mi smsa. Nie ukrywam, że jestem trochę zaskoczony obiema opisanymi sytuacjami i chciałem się po prostu z nimi podzielić na forum.

Reply

Co do kursów tańca to u mnie w mieście jest różnie jeśli chodzi o proporcje faceci/kobiety (Łukasz jest z tego miasta co ja -poznaliśmy się, chodzimy czasem razem na imprezy- i jak widać różnie to bywa w różnypch grupach) – dziś np. byłem na zajeciach w grupie poczatkującej -wszedłem na nie bo widziałęm, że duzo brakuje partnerów. Swoją drogą długo już tańczę i dawno nie miałem tego fajnego uczucia z tańca jak na tych podstawowych zajęciach (a czemu to o tym w następnym zdaniu) – były tam stosunkowo młode i ładne dziewczyny co jest rzadkością na kursach tanca – takze raczej zadomowie się tam na dłużej tylko pytanie co mówić takim dziewczynom jeśli zapytają czemu jestem u nich na zajęciach podstawowych skoro chodze na zaawansowane.. bo raz że mnie widzą, że jestem na zaawansowanych zajęciach które są dosłownie przed tymi z grupy podstawoej oraz to też widać po moich ruchach, że ograniam. I wiadomo jak to wtedy może wyglądac: jakbym na polowaniu był na ich zajęciach. (PS zastanawiałęm się czy moi instruktorzy, którzy już bardzo dobrze mnie znają – robili mi na rękę, że z tymi ładniejszymi dziewczynami z którymi akurat tańczyłem robili zmiany po dłuższym czasie ;D – tj. dłużej mogłem potańczyć z tymi ładnymi). Z jednej strony mógłbym mówić właśnie, że odrabiam zajęcia i dlatego tam jestem – ale to by było kłamstwo, ale z kolei to jest najbezpieczniejsza odpowiedz ściągająca ze mnie łatkę jakiegoś łowcy. Chociaż mógłbym żartować, że: “chce doszlifować podstawy”. ;D – chociaż to wydaje mi się troche naciągane skoro ludzie z mojej grupy mi mówią, że duże postępy zrobiłem i że super ogarniam i jak powiem, że chce szlifować podstawy to pewnie można bedzie wyczuć w tym ścieme. Z dwojga “złego” mysle, że to -odrabianie- lepszą odpowiedzią bęzdie.

Jedna z dziewczyn które mi się podobały z tego podstawowego poziomu, gdy z nią tańcyłem patrzyła mi się za każdym razem na usta gdy do bliskiego tańca przechodziliśmy. Także muszę się wdrożyć w tę grupę i coś spróbować zadziałać. Oczywisćie od razu nie bede jakos próbować zagadywać czy niewiadomo co, tylko pochodze pare razy na zajęcia i wtedy postaram się wyczekać okazję do wracania z tą dziewczyną. Także odnosząc się do tematu trudnego trafienia w miejscu z kontekstem – jakim jest kurs tańca- na dziewczyne, która nam się podoba to czuje się jakbym znalazł oazę będąc już wiele miesiący na pustyni.

Łukasz – myślę, że tańcząc z dziewczynami z niżych poziomów to lepiej jest stopniowo dopasowywać się do ich umiejętności. Tak żeby nei wprawić jej w zakłopotanie i zniechęcić do tańca z Tobą. NO chyba, że faktycznie to jest dosłownie takie małe wyhylenie się do przodu w poziomie figur itp. Ale może się mylę – na imprezie o tym rozmawiałem z jakąś dziewczyną i mi mówiła o facecie, którego sobie obserwowaliśmy, który tańczy już 4lata i bardoz ogarnia i ona skomentowała w pozytywnym tonie: “marcin to nie ma litosci dla dziewczyn” i jak się jej zapytałem cyz właśnie nie lepiej jaaby partner dostosował się poziomem do partnerki to mi mówiła, że takie coś jest fajne, gdy tak partner robi. Też mi się wydaje, że to jest takie tonowanie tego, że mimo ze jest się super tancerzem to nie robi się jakiejś popisówy przed partnerką jakby się chciało zaimponować i większe wrażenie zrobi właśnie ów stonowanie. No i tak jak mówisz, w tańcu bardziej się liczy połączenie uśmiech itp ( + moim zdaniem robienie sobie jaj w tańcu, które to połączenie tworzy) niż poziom zaawanasowania. ;D Z tego co ludzie mówią podobno bardzo ogarniam ów taniec – dziś mi jedna z partnerek z mojego poziomu powiediząła, że postępy zrobiłem i jej odpowiedziałęm: “wiem” (czasami też mówię: “nie no co Ty, ledwo podstawy ogarniam!”) – i mi mówiła: “ale skromny jesteś!” – trochę na aroganta wyszedłem + też nie wiedziałem jak na to zareagować i może w małym stopniu (który wątpię że dostrzegła) wyszedłem na niespójnego z tym co mówiłem – jej reakcja była złożona – najpierw wyczułem z jej miny takie: ” co za arogant!” a potem przeszło to w takie pozytywne “mmm, ciekawe” – koniec końców myśle, że to pozytywnie wyszło.

Co do doświadczeń Łukasza- szczególnie tych z plaży za miastem.. – WOW. ;D Póki co z moich zagadań do dziewczyn(zwykle po dwie leżące) na plaży pełnej ludzi było niesamowicie ciężko (dwa razy miałem takie sytuacje gdzie zostałęm zlany, ale to był mój stres troche i takie za dlugie wyczekiwanie, zamisat od razu zagadać), szczególnie gdy jest gdzies dookoła pełno ludzi (chociaz jakby to bylo jakos na odosobnieniu to mysle ze wtedy byloby mi o wiele latwiej). Z tym, że czy zaraz nie zleci się 15 znajomych – ekstra naturalny motyw na zagadanie oraz wybadanie czy faktycznie ona na kogoś (chłopaka np.) czeka. ;D Dzięki wielkie za podzielenie się, na pewno to wypróbuje!

Reply