Jak Zagadać Do Dziewczyny w Autobusie – Jak Być Liderem w Grupie:

Takie myślenie, jak przedstawiłeś okazało się dla mnie bardzo szkodliwe i destrukcyjne. Najpierw trzeba samodzielnie BYĆ świetnym mężczyzną i być przygotowanym na “naprawdę piękną i wartościową, młodą kobietę”. Wtedy sama droga sprawia radość, eliminowanie niewłaściwych “maszkaronów” z charakteru zwiększa szacunek do swojej osoby oraz odporność na tymczasowy stan bycia singlem. To, że w danym momencie nie miałem stałej, pięknej, wartościowej dziewczyny wcale nie znaczyło, że byłem jakiś bezwartościowy, zwichrowany, przeładowany wiedzą i bez doświadczenia randkowego. Trochę w tym racji jest, że ostatecznym celem jest właściwie UTRZYMYWANIE relacji z wartościową kobietą. Chociaż nie. To nie jest celem ostatecznym. To bardzo płytki cel. Satysfakcja z życia nie kończy się na byciu w związku z atrakcyjną kobietą. To chora presja i iluzja, że jak już będziesz w związku, to będziesz na zawsze szczęśliwy. Straszna ułuda. Z poznawaniem kobiet i szukaniem tej na całe życie jest jak z siłownią. Nie można codziennie albo co tydzień wkurzać się, że waga jakoś zbytnio się nie zmienia, a sylwetka jest daleka od spektakularnej. Po prostu trzeba chodzić na treningi i zdrowo jeść, i tyle, a efekty powoli są co raz lepsze. Podobnie jest z kobietami. Twoje myślenie prowadzi do załamania typu: “Od pół roku randkuję albo zagaduję, a nie mam dziewczyny. To wszystko do bani. Ja jestem do bani. To jest beznadziejne.” To prowadzi do depresji. Sztuka cieszenia się czymkolwiek polega na cieszeniu się samą DROGĄ, PROCESEM. Kobiety również zbytnio nie pociąga sam finał waszej relacji i realizacja kolejnych zadań, czy to będzie pierwszy pocałunek, oficjalne ustalenie kontekstu bycia parą, wspólny orgazm, oświadczyny, ślub czy dziecko. Nie, zdrowie psychicznie kobiety nie są zadaniowcami. To my mężczyźni myślimy zadaniowo. Ma to swoją funkcję, np. podczas realizacji projektów itp. Tylko toksyczne kobiety mają takie zadaniowe myślenie typu: “Muszę złapać kolesia na dziecko.” Normalne kobiety potrafią cieszyć się chwilą. Nie obchodzi je, czy koniecznie osiągnięcie jakiś cel, czy to będzie wspinaczka górska czy wspólne pieszczoty. One bardziej się cieszą z samego faktu, że robicie coś razem. Kobieta potrafi w połowie wycieczki stwierdzić, że nie musimy odwiedzić wszystkich atrakcji. “Ważne, że jesteśmy razem”. Podobnie na randce normalna kobieta nie ma jakichś specjalnych oczekiwań i nie wybiega myślami w stały związek czy małżeństwo. Takie myślenie cechuje kobiety zepsute, które są zdesperowane i stuknięte, ponieważ zamiast lepiej poznać nowego faceta, to one na pierwszej randce kombinują, czy on by się nadawał na męża i np. nadmiernie interesują się jego statusem materialnym. Tak samo odpychający jest facet, któremu się spieszy do związku. Faceci to typowi zadaniowcy. Na pierwszej randce nie potrafią bez moich kursów dojść do poziomu, w którym każda randka z pierwszych 5 do 10 jest być może ostatnią randką i tak też się zachowują. Cieszą się chwilą spędzoną razem. Są obecni w 100% tu i teraz. Aktywnie słuchają drugiej osoby. Są błyskotliwi, zrelaksowani, uśmiechnięci i powolni. Między randkami delektują się tą wielką niewiadomą, jaka zaistniała między kobietą, a takim mężczyzną. Są gotowi na wszystko. Spotkają się ponownie, to super. Jeśli nie, to też super, ponieważ jego życie jest zbyt pełne zajęć i ludzi, aby przejmować się jakąś niezainteresowaną kobietą. W końcu nie każdy musi się każdemu podobać. Mnie się nie każda podoba, więc ja też się nie każdej podobam.

Z kolei w relacjach z kobietami zadaniowe myślenie jest na maksa szkodliwe. Wtedy facet nie jest obecny TU i TERAZ w zapoznawczej rozmowie, na pierwszej randce, tylko ciągle stresuje się myśleniem o tym, czy zrealizuje kolejny CEL z kobietą typu: “Czy ona poda mi numer?”, “Czy ona przyjdzie na spotkanie?”, “Czy ona przyjdzie na drugie spotkanie?”, “Czy ona przyjdzie na trzecie spotkanie?”, “Czy ona pozwoli mi się pocałować w usta?”, “Czy ona będzie chciała ze mną związku na wyłączność?”. Ciągłe zadręczanie się PRZYSZŁOŚCIĄ. Chore! Ale do tego właśnie prowadzi zadaniowe myślenie z kobietami nastawione tylko na efekt końcowy. Jeśli masz takie nastawienie, to Twoje rozmowy zapoznawcze i na pierwszych randkach będą bardzo marne, nudne i przewidywalne, zbyt bezpieczne i zachowawcze, aby przypadkiem nie podpaść tej “pięknej i wartościowej” dziewczynie i żeby tylko jej nie stracić. Z tego, co czytam w mailach to jest to typowa postawa roszczeniowa osoby sfrustrowanej, nie wierzącej jeszcze w sukces, w systematyczną pracę, która przynosi efekty, tylko wszędzie szuka dziury w całym i sceptycznie trąbi: “Dopóki w moim życiu nie zagości piękna i wartościowa dziewczyna, to cała ta wiedza jest do bani.” Otóż wcale nie jest, bo dzięki tej wiedzy jesteś w ogóle w stanie być silnym mężczyzną, który nie ulega presji społecznej i nie obwinia się za to, że aktualnie nie ma stałej dziewczyny. Nie boi się do tego dumnie przyznać przed sobą. Bije od niego radość życia, pomimo tego, że nie jest w związku. Do takich facetów wolne kobiety lgną. Te zajęte też się obrócą za nim. On je intryguje i przyciąga, jak magnez. One też chcą uczestniczyć w takim życiu, jakie prowadzi taki facet. Jeśli z kolei “piękna i wartościowa” dziewczyna wyczuje choćby odrobinę niespójności, udawania tej niezależności emocjonalnej i siły charakteru, to od razu Twoje szanse zaczynają mocno spadać w dół. Atrakcyjne kobiety świetnie wyczuwają to, czy facet jest związkowo-seksualnym frustratem, który tęskni do obecności kobiety, jak zagubiony wędrowiec na pustyni. Takie coś wychodzi w naszej komunikacji, widać to w naszych oczach, w naszej postawie, w naszym głosie – kobiety to czują, że jesteśmy smutni i w sercu płaczemy w poszukiwaniu swojej księżniczki. A żadna atrakcyjna kobieta nie chce być naszą mamusią, która uratuje nas od naszego wewnętrznego nieszczęścia. To zbyt duża odpowiedzialność. Nikt o zdrowych zmysłach nie chce być w 100% odpowiedzialny za dobrostan drugiego człowieka. To zbyt duży ciężar! To odpychające. To odpowiedzialność godna rodzica. Związek nie polega na leczeniu życiowych frustracji i depresji. Prędzej na kozetce wyląduje osoba upatrująca szczęścia w związku samym sobie, gdy potem okaże się, że to nie wystarczyło albo jeszcze gorzej, był to dla niego oddech powietrza, ale dla kobiety był to taki ciężar, że po pewnym czasie odeszła, a dla naszego bohatera jest to taki cios, który wpędza go w jeszcze większy dół frustracji, smutku i narzekania na to, że odebrano mu jego zabawkę i źródło szczęścia. Upatrywania źródła szczęścia w jakiejś mniejszej i słabszej dziewczynce jest naprawdę godne pożałowania i dziecinne. To my jako mężczyźni mamy obronić kobietę przed życiowymi zakrętami, nadawać w związku taki kierunek i takie wartości, aby się nikomu z was krzywda nie stała. Kobieta ma nas w najlepszym przypadku w tym wspierać i służyć mądrą radą, a jeśli sama błądzi i ulega złym wpływom, to my mamy nie ulegać kobiecej, emocjonalnej naturze, ponieważ to my dysponujemy bardziej trzeźwo myślącym umysłem (podobno, bo dzisiaj wielu dorosłych chłopców jest bardziej rozchwianych emocjonalnie niż niejedna dojrzewająca dziewczynka). Także do kozetki prowadzi prędzej robienie bożka z kobiety, czy to przed związkiem czy w trakcie związku. Zawsze, gdy robisz z kobiety CENTRUM swojego życia (przed czy w trakcie związku), to zmierzasz do bolesnego zderzenia z brutalną rzeczywistością, w której okazuje się, że ona też jest tylko pojedynczym człowiekiem, niedoskonałym, jak każdy z nas i nie zaspokoi wszystkich Twoich potrzeb i na posiadaniu kobiety, życie się ani nie zaczyna ani nie kończy. Co zatem proponuję w moich kursach? W pierwszej kolejności zając się sobą i nauczyć się dobrze funkcjonować samodzielnie, być szczęśliwym singlem, a dzięki temu przyciągasz do siebie kobiety, do których oczywiście trzeba ruszać swoje 4 litery. Rozwijać swoje życie w wielu płaszczyznach, w szczególności męski charakter, silną osobowość, wytrwałość, pracowitość, zasób słów, płynność wypowiedzi, pewność siebie, odporność na stres, dystans do siebie, szacunek do siebie i innych oraz bycie najlepszym prezentem, jaki się tej finalnej kobiecie w życiu przytrafił. A kiedy ją spotkasz, to jest kwestia tylko i wyłącznie czasu. Z resztą nie ma to większego znaczenia, czy zajmie to rok, czy dwa czy 5 lat, ponieważ ta droga jest o wiele cenniejsza niż efekt końcowy. W końcu stajesz się najlepszym mężczyzną, jakim możesz być. Można prowadzić bujne życie towarzyskie, niekoniecznie rozwiązłe, tylko po prostu poznawać dużo ludzi, w tym sporo kobiet, co jakiś czas chodzić na randki i już dzięki tej towarzyskiej swobodzie, gromie możliwości poznawania nowych dziewczyn, wielorakim kontaktom i rozmowom z różnymi dziewczynami i mężczyznami, można być bardzo spełnionym mężczyzną i mieć mocno zaspokojone potrzeby relacji z ludźmi. Oczywiście, że nadal będzie nas ciągnąć i będziemy marzyć, aby mieć jedną, własną kobietę, z którą możemy iść przez życie. Tylko, że to kosztuje. Pytanie, ile wysiłku i czasu jesteśmy w stanie za to zapłacić. A nawet pieniędzy na zdobywaną wiedzę. O wiele ważniejszy jest tutaj jednak systematyczny wysiłek i czas. “How much you can take? And keep moving forward…” (“Ile możesz znieść i poruszać się do przodu?”) mawiał Rocky. Tak samo jest tutaj. Nawet, jeśli wtedy przez jakiś dłuższy czas nie spotykamy takiej dziewczyny, to przynajmniej wiemy, że daliśmy z siebie 100% i w pełni wykorzystaliśmy nasz czas, wysiłek i zdobytą wiedzę. Możemy spać spokojnie, wiedząc, że daliśmy z siebie wszystko. Zupełnie, jak po przegranym meczu, w którym walczyłeś do końca. Jesteś z siebie dumny. Ale te pojedyncze porażki czy nawet pasma porażek nie przesądzają o końcowym sukcesie. Przetrwają tylko najwytrwalsi. “Only the strongest will survive” (“Przetrwają tylko najsilniejsi”) – jak w tej piosence Breaking Benjamin. Faceci, którzy nie są wytrwali i nie budują niezależności i odporności emocjonalnej nie dadzą rady poznać odpowiedniej ilości dziewczyn ani nawet nie pozbędą się nieśmiałości. Gdzieś w połowie poddadzą się i zadowolą toksyczną kobietą z ładną buzią, bo lepsze to niż dalej się “męczyć”/iść do przodu. I tak potem słyszę historie, jak jeden kolega mojego kursanta olał początkowo zdobytą wiedzę i utknął w związku z kobietą, która go nie szanuje i wchodzi mu na głowę. Jest jej sługą i pieskiem, a jak nie, to foch. Ale dla niego widocznie lepszy seks z taką osobą niż tymczasowa samotność. Plącze się już w tej relacji ponad rok i nie ma siły jej zakończyć, pomimo wielokrotnego poniżania przez własną kobietę. Za szybko się poddał i zachłysnął jakimkolwiek związkiem. Nie wspominając o bezsensownym zaliczaniu jakichś różnych kobiet, które poprzedziło ten związek. Nie wiem, czego ten człowiek szuka, ale wyraźnie nie potraktował poważnie ostrzeżeń z moich kursów. Wykorzystał tylko te powierzchowne bajery do swoich niecnych celów, które prowadza go donikąd. Cóż, ostatecznie to Ty decydujesz, co zrobisz ze swoim życiem. Nawet zapamiętanie moich kursów na pamięć nie gwarantuje, że i tak zdecydujesz się sparzyć i spędzisz o 6 miesięcy za długo z ładną buzią, która nie nadaje się do trwałej relacji. Podsumowując, cieszmy się małymi sukcesami, bo one zwiastują wielkie sukcesy. Jeśli nie potrafisz docenić małych rzeczy i dokonać małych zmian, to tym bardziej nie dokonasz wielkich zmian i nie jesteś gotowy na wielkie rzeczy. Nauczmy się raczkować zanim zaczniemy biegać maratony. Nauczmy się obycia towarzyskiego zanim wejdziemy w związek. A życzeniowe myślenie o natychmiastowych, łatwych sukcesach zostawmy bajkopisarzom marketingowym i osobom początkującym, oderwanym od rzeczywistości, które myślą, że rozwój osobowości z introwertycznej w towarzyską jest jak połknięcie pigułki na ból głowy. To tak nie działa. Podobnie, jak mięśnie nie rosną po miesiącu treningu i połykaniu jakiegoś proszku na porost mięśni. Wszystko, co wartościowe w życiu wymaga czasu i wysiłku. Inaczej życie byłoby nudne, a sukcesu nikt by sobie nie doceniał oraz nic by nie znaczył, ponieważ każdy mógłby go natychmiast uzyskać. Mam to zapisane na karteczce obok monitora: “Wszystko co wartościowe w życiu wymaga czasu i wysiłku.” Polecam sobie to dopiąć do tablicy korkowej na przykład. Pozdrawiam.

Reply